Sílvia Pérez Cruz ve Salvador Sobral: "Birlikte plak yapmayı önermeye asla cesaret edemem."

Hepsinin siparişi Goya Ödülleri' Recordarte'den geldi ve zamanın motif olduğu bir şarkı bestelemekti. "Bu başlangıç ​​noktasıydı," diye hatırlıyor Sílvia ve ekliyor, "Çok önemli bir son tarih." Karşılığında seslerini, gitarlarını, çellolarını ve klavyeli biraz bas gitarlarını teklif ettiler. Miquel Martí i Pol'ün "Ben poco cosa tens" şarkısının müzikal versiyonu projeye rehberlik etti. "Tınıya, grubun ne olduğunu anlamaya yardımcı oldu." Gerard Oms'un Molt lluny filmi için bestelenen şarkıyı Sílvia Pérez, henüz emekleme aşamasında olan proje hakkında Sobral ile konuşurken besteledi. "Bu yüzden vokalleri üstte çalabileceğini düşünerek müzikal olarak besteledim ve birlikte söylediğimiz Llach'ın Abril 74 şarkısını düşündüm." Bunu aklında tutarak gitarist Darío Barroso ve çellist Marta Roma'dan şarkıyı çalmalarını istedi. "Onlara proje hakkında hiçbir şey söylemedim, ancak bu şekilde nasıl duyulduğunu hissedebildim, çünkü Salvador'un sesini hayal etmek kolaydı."

Sonraki provalar başka bir müzisyenin eksik olduğunu ortaya çıkardı ve böylece projeyi tamamlamak için Sebastián Gris'in gitarı eklendi, Barselona'daki Sol de Sants Studio'da Juan R. Berbín'in prodüksiyonuyla kaydedilen proje, projenin bir diğer önemli unsuruydu. "İyi bir zevke ve çok fazla insan dokunuşuna sahip olmasının yanı sıra, albüme biraz Latin havası da kattı." Ayrıca albümün açılışını yapan dokuları da ekledi, Salvador'un ona eşlik eden Sol korosunun bir parçası olduğu Sílvia Pérez'in son solo albümünde yer alan bir koro şarkısına eşlik etti.

Portekizli şarkıcı, koro şarkısını "melek sesi" olarak tanımlayarak, "Albüme bir koro ile başlamak, size hiçbir enstrümanda bulamayacağınız bir şey veriyor," diye vurguluyor. Partneri, müzikal çözülmeden bahsediyor - "artık kim olduğunuzu bilmiyorsunuz, daha büyük bir şeyin parçasısınız" - ve modern bireyselciliğe bir yanıt olarak bu tür bir duyguya duyulan ihtiyaca işaret ediyor. "Bu, tam bir sevgi eylemidir, çünkü ses, sizin en çok açığa çıkan parçanızdır. Daha sakin bir şekilde şarkı söyleyebilirsiniz, ancak isterseniz açılabilir ve kolektif olan bu güven eylemi, her şeyin biraz daha iyi olabileceğine dair büyük bir umuttur."

Filistin'i desteklemek için yaptıkları gösterilerde, piyanist Marco Mezquida tarafından Tempus fugit (plor per Palestina) olarak dönüştürülen sevgi de var. "Vokalleri piyanonun mikrofonlarıyla, içeriden, aynı anda kaydettik," diye hatırlıyor Sílvia Pérez, "harabeler arasında bir piyano ve hayatta kalmanın küçük şiiri, çünkü sizden her şeyinizi aldıklarında, size bu küçük onur kalıyor." Filistin çatışması hakkında bir parça besteleme fikri, politik bir açıklamadan daha fazlası, "insani bir şey; hayatlar hakkında konuşuyoruz," diye uyarıyor Sobral, Pérez Cruz gibi, bu bildiriyi kendi performanslarına taşıyor. "Benim için önemli çünkü Portekiz hala Filistin devletini tanımıyor ve bunun olması konusunda ısrar etme ihtiyacı hissediyorum."

Tüm bu parçalar, Sílvia Pérez'in Japonya'da kızıyla birlikte zatürre geçirdikten sonra "çok kırılgan" bir şekilde geldiği Palau de la Música sahnesinde bir bulmaca gibi bir araya geldi. "Öte yandan, daha az hırslı olduğum bir noktadayım," diye itiraf ediyor, "Bunu sahnede düşündüm; orada olmaktan mutluydum." Şarkıcı-söz yazarı, sahnede spot ışığını paylaşmanın beraberinde getirdiği öğrenme eğrisini vurguluyor: "Konserlerde, her kişi yarattığı enerjiyi yönlendirir, ancak burada diğer kişi size farklı bir tür enerji sunar."

Sobral da bunu böyle görüyor, ayağa kalkma, etrafta dolaşma ve şakalaşma ihtiyacının gösteriyi nasıl etkileyeceği konusunda endişeli. "Ama Sílvia bana her zamanki gibi davranmam gerektiğini söyledi. Beni dans etmeye ve bu aptalca şeyleri yapmaya iten sendin," diyor partnerini işaret ederek. "Birlik göstermek önemli. Salvador'un kendi anında olmasını, onu mutlu eden şeyi yapmasını istiyorum, tıpkı benim kendi anımda olmak istediğim gibi."

Samimiyetin bir kopyası, sahnede kendilerini çok farklı gören iki karakteri nasıl birleştirdiklerini gösteriyor. "Sílvia'nın nasıl çalıştığını görmeyi çok sevdim," diye itiraf ediyor Salvador, her ayrıntıya verdiği önemi vurgulayarak: "Sahne, ışıklar, sahne yönetimi - onun net bir sanatsal konsepti var, ben ise sadece müziğe odaklanıyorum." Şimdilik, yaklaşan solo turu için Sílvia'nın ışıklandırma yöneticisini işe aldı ve daha fazla değişiklik olabilir. "Grubumda ses kontrolleri çok anarşik; biz başka şeyler çalıyoruz, oysa Sílvia'nın bir planı var ve gerçek şu ki, daha fazla disiplin olduğu için ses daha iyi."

“Salvador'un şarkı söylerken verdiği kararları seviyorum,” diyor Pérez Cruz. “Seslerimiz birlikte çok iyi çalışıyor, ancak şarkı söylerken düşünme şekliniz farklı. O daha çok bir şey seçip onunla gitmekle ilgili,” diyor ve düz bir kol hareketi yapıyor. “Öte yandan, ben her zaman yeni bir şey arıyorum. Salvador melodiye daha sadık ve tüm enerjisini seviyorum. Dünyanın güzelliğini kutluyor ve çatışmalarda berrak.” Öte yandan, Salvador “benim için duygusal olarak karmaşık olabilen şeyleri çözerken” kendisinin “empatide” kaybolabileceğini kabul ediyor.

Bir devamı, ikinci bir cilt olacak mı? "Birkaç yıl içinde olmasını isterim," diye itiraf ediyor Sobral. "Nasıl hayal ediyorsun?" diye soruyor Sílvia ve Eurovision galibi bu sefer beste yapmaktan bahsediyor, "ama şimdi senin albümünü yapman ve benim de benimkini yapmam zamanı."